زبانحال حضرت زینب در وداع با سیدالشهدا علیه‌السلام
پَـرپَـر زدی و بـال و پَر تو رهـا نشد آه…ای غریب، راه گلوی تو وا نشد در ازدحـامِ زخـمِ تـنت نـیـزه جا نشد از روی سیـنه تو چرا؟! شمـر پا نشد با دست و پا زدن نفست تنگ می‌شود بی‌حالی و نصیب سرت سنگ می‌شود دیــدی هِلال آب نـیـاورد و دیـر شد دیدی که کهنه پیـرُهنت غرق تیرشد دیدی تمام پوشـش تو یک حصیر شد زینب کـنار جـسم تو یـکـباره پیر شد طاقت بیار، لشکرت ای شاه می‌رسد طاقـت بیـار، مـادرت از راه می‌رسد ای‌کاش چوب کفر به ایمان نمی‌زدند با خـیـزران به قاری قـرآن نمی‌زدند آتش به خـیـمه‌های پـریشان نمی‌زدند نیزه به پهلوی تو حسین جان، نمی‌زدند از نـعـل‌ها سـراغ تنت را گـرفـتـه‌ایم از دست «بـوریا» کـفـنت را گرفته‌ایم |